No words are able to explain my heart

Onderwerp: No words are able to explain my heart ma dec 15, 2014 9:50 pm

De zee.. De golven waren er altijd voor haar. Ze kon haar gedachten verliezen in het zoute water.. En het zoute water zou haar nooit verlaten. Met een zucht dacht ze aan Ossyrok en Reducto. De twee hengsten van wie ze twee zonen had rondlopen. Valinor en Thorin. Het waren goede jonge hengsten maar allebei onbezonnen envol van het leven. Snel genoeg zouden ze leren dat het leven geen feest was. Maar ze ging ze niet helpen. Haar familie had haar gedwongen in haar eentje te werken te leren hoe ze moest overleven en zo zouden haar zonen het ook leren. Zo werden ze sterk en sterk moest je zijn in dit leven...

Langzaam schudde ze haar kop en liep verder langs het strand. De wind streelde door haar en een glimlach gleed over haar lippen. Uiteindlijk had ze het wel goed hier.. Ze had rust die ze vroeger nooit had kunnen vinden..

Aantal berichten : 8 Registratiedatum : 15-12-14

No words are able to explain my heart Reducto_kader_bmh

Een koele wind blaasde door red zijn warrige manen, Het zachte blazen van de wind kalmeerde Reducto. Het was een tijd geleden dat hij zichzelf had verplaatst naar het prachtige landschap van Bmh, Hij had zich een tijd schuilgehouden in het mooie landschap van cherry oak maar uiteindelijk had hij daar niet gevonden wat hij hier altijd had gehad. Dit was zijn thuis, sinds het begin van zijn verbanning was hij hierheen vertrokken en had hij hier zijn plekje kunnen vinden.. Hier is hij opgegroeid en hier zou hij sterven...

Hoezeer hij ook van het bos en de beschutting hield had hij er vandaag toch voor gekozen om zijn lichaam te verplaatsen naar de zee, Reducto beweegt zich met zijn grote grove lichaam moeiteloos voort over de smalle paadjes, en door het vochtige gras. Richting het strand en uiteindelijk de zee..

Zodra de zwarte kolos de rand van het strand bereikt dwingt hij zijn lichaam abrupt te stoppen en bekijkt hij aandachtig het lange zandlandschap met daarachter het kolkende water. Zijn ogen sluit hij voor enkele secondes...om ze vervolgens weer te openen en een bekende waas aan de horizon voorbij te zien glijden, haast verschrikt knipperd de hengst met zijn ogen en focussed zich nog een keer op de gedaante die zich langs het strand waande.

"No, you cannot be her. She is far away, she is far, far away from me. She walks in starlight in another world. It was just a dream…. Do you think she could have loved me?

Onderwerp: Re: No words are able to explain my heart wo dec 17, 2014 11:14 am

Ze had verre reizen gemaakt meer gezien van de wereld dan menig ander ooit had durven dromen. Maar iets had haar altijd terug gebracht naar deze plek. Het was het land van haar broer geweest nadat hij verbannen was uit hun geboorte kudde. Het was het land geweest waar haar andere broer verloren was gegaan. Theron en Hunter hadden beide hun einde hier gevonden maar Skyfall stond nogsteeds. Ze was geen alledaagse merrie die hielt van bloemetjes en lekkere geurtjes. Ze was opgegroeit in een kudde die alleen maar gefocust was op oorlog, vechten en sterker worden. Zij was opgegroeit als een nietsnut die niet met haar broeders kon vechten maar uiteindelijk had ze zichzelf bewezen. Ze was een krijger geworden. Skyfall the endless warrior. Het was niet lang nadat ze haar naam had gekregen dat ze weg gegaan was. Ze had een nieuwe wereld nodig en die had ze hier in het land van de blauwe maan gevonden.

Toch was ze hier niet altijd geweest. Eens had ze de heuvels van Cherry Oak bewandeld en daar hem ontmoet.. Zijn groene ogen hadden haar sinds die dag niet vrijgelaten en ze moest toegeven dat ze hem diep in haar verharde hart mistte. De vader van haar zoon.. Reducto.. De naam was als gif gebrand in haar herinneringen. Ossyrok had haar eerst proberen te beminnen wat uiteindelijk tot Valinor was geleid maar de hengst deed niets voor haar. Reducto daarintegen.. Hielt haar nog altijd vast.. Hij liet haar niet los..

De wind keerde en een veel te bekende geur schoot haar neusgaten binnen. Met een ruk draaide ze haar hoofd om en wat ze zag liet adem schokken in haar keel. Alles klopte.. Het was hem. Verbaast maakte ze een stap achteruit met maar een gedachte door haar hoofd schietend. No..

Aantal berichten : 8 Registratiedatum : 15-12-14

De waas werd scherper naarmate hij zich beter focuste. "Had hij het wel goed gezien?" Was deze gedaante degene die hij al die jaren had gekend? De kleine merrie met dezelfde groene ogen die hij droeg? De merrie die zijn zoon bij hem had gedumpt alsof het een stuk oud vuil was, (Thorin was bij red gedumpt toen in CO toch? x))

Zonder er bij na te denken zet hij zijn grote lichaam in stap, de zwarte gedaante begon te bewegen in de richting van de merrie, welke hem inmiddels ook op had gemerkt en hem naar zijn weten ook nog steeds kende.

Wanneer hij nog maar enkele meters van haar verwijderd is zet reducto zijn lichaam weer stil en snuift een keer kort. Het was inderdaad de kleine merrie, de kleine merrie met de prachige groene ogen. Hij had haar zoveel te vragen, zoveel te vertellen, wat deed ze hier? waarom was het zo stukgelopen tussen hen .. Maar bovenal wilde hij zijn excuses aan haar aanbieden .. Al had hij niet veel hoop meer dat ze hem zou vergeven. De stilte die er viel werd op een gegeven moment ongemakkelijk voor red en hij besloot deze dan ook te verbreken met een korte; hallo. Red was nooit een fan van veel woorden geweest, hij was een dromer, een denker en een ongelofelijke stommeling geweest.

"No, you cannot be her. She is far away, she is far, far away from me. She walks in starlight in another world. It was just a dream…. Do you think she could have loved me?

Onderwerp: Re: No words are able to explain my heart ma dec 22, 2014 2:08 pm

De zwarte gedaante kwam dichterbij. Het bracht onzekerheid bij haar naar boven en ze deed nog een stap naar achteren. Het groen rond zijn ogen zorgde ervoor dat ze hem al herkende van een grote afstand. Ze deed een extra stap naar achteren en sloot haar ogen. Ze wou dat dit niet waar was.. De hengst bij wie ze haar zoon had gedumpt. Thorin. Ze had hem zo lang al niet gezien. Ze had deze hengst zo gemist maar wou hem niet zien. Ze wou hem niet in haar buurt hebben!

Zodra ze haar lichte ogen opnieuw opende stond hij recht voor haar. Zijn massieve lichaam boven haar uit torenend en ze voelde zich voor het eerst in haar leven klein. "Reducto." Mompelde ze langzaam niets van haar onzekerheid doorkomend in haar harde stem. Autoritair staarde ze hem aan haar lichaam in haar hoofd vergrotend zodat ze op hem neer kon staren. "Wat doe je hier?" Haar stem werd harder met elk woord en zelfvertrouwen droop langzaam terug in haar lichaam. Ze was niet de merrie die hij ontmoet had. De merrie die hij drachtig had gekregen. Ze was sterker, grootser dan ooit tevoren. "Wat doe je zo dicht bij mijn kudde?"

Here was no storm, no fury. There was some new quiet in her,
but it didn’t shrink or wilt her. Rather, it seemed to enlarge her.
She was no mere weapon as she was trained to be,
but a woman in full command of her power, unbowed and unbroken,
and that was a dangerous thing.